...
Dünyanın bağrına bıçak sapladım;
suçumun karşılığını bulamadılar...
.
Benim kirpiklerim gözüme değil,yüreğime batar!
o sebeptendir ki...
ne zaman nemlense gözlerim,
yaş gözlerimden değil,
yüreğimden akar!.
.
Hele uzadığında yalnızlık...
yağmadığın da yağmur,
ötmediğinde kuşlar,
vermediğin de binbir rengini güller...
sevmediğin de aşık maşuğu,
vuslata çeyrek kala koptuğun da kıyamet!
daha yapacak çook şey var can’cazım...
.
Saplandığında hıçkırık gırtlağa...
içine içine konuştuğun da lügat.
sus-pus olduğunda balagat,
ortalık alabildiğine kaldığın da hortlağa.
kime anlatırsın ki...
dil bilmez bir yığın kalabalığa...
.
Ve neden sonra...
bıçak gibi saplanan yalnızlığına,
muhabbetine katık ettiklerin dönsün,
kimsesizliğinin ışığı bir sönsün,
yansın yüreğinde ki ay’dınlık...
işte o zaman ağız tadı ile gül...
nasılda açtı,boynunu düşüren gül,
sevdadan dem vuruyor bülbül,
bak nasıl yeşile dönüyor eylül!
.
yunus ça./