Nihayete erince
gelince bir de sen
açardım senin için sabaha
gonca gül olsam

kor kor ateşlerden kalan kül olsam
tutuşur yanardım yeniden
tututşup yanardım yeniden
bir dönüp bakman yeterdi

dertler tatile girip
nihayete erince
aşk naif kırılgan ince
gelince bir de sen
hayalinle

kolumuzun alltında kitaplar
avuçlarımızda kelimeler
harfler ki suskun ve dargın biraz

aşk kelebeği konar omuzumuza incinince
bir de sen gelince aklıma
yeniden tutuşur yürek kor kor yanar
gölgen fısıldar kuytulardan
şahlanır isyanın
der ki
attın beni yüreğinden

gittikçe uzaklaşır bizden yaşananlar
kaçmıştır bir kez ipin ucu
hiç gitmediysen de gözlerimden
bir sen dolaşır cümlelerimde sitemli

ah bu sevda gözlerden inince kalbe
unutmak mümkün mü her yede sen

bir de dikilip son halinle karşıma
o eski gülüşünle gülünce

yanar
yanar
yanaaar küül olurum sevgili

dertler nihayete erir sanmıştım
unuturum sanmıştım
bir de hayal edince
bir de aniden zamanlı zamansız gelince
sen
sen
niçini nedeni yoksa da
neden

unutamamışım

en zoru ne biliyor musun
seni mutsuz ettiğimi bilmek

12/Temmuz/2013/Cuma/Bodrum


Yüksel Nimet Apel