üşüyünce sesin/
nefesin
yüreğin/ Mekke kadar dayanır ruhuma
kapatırsın bebeklerini g-özlerinin ki

saçların üşür,

nereye akacağını bilmeyen
nehirlerin
taşması gibi
tel/tel
ve kırık
ve ıslak/
sırılsıklam
saçların üşür
ve sen üşürsün
son
Ra/
geçmiş kavimlerden gelen
hiç içilmemiş kaynaklar gibi
dudakların/
üşür
ve sen üşürsün

AK/san
yıkardım ruhumu bir kere

bakıp giden
akıp giden
sarıp giden
şefkat gibi
su/yun
su-sa-dığ-ım

avuçlasam/seni
-sızlıyor-sun
-sızıyor-sun
parmak aralarından
gördüğün düşün,
kekeme olması bundan

bir dilek kuyusu gibi
gözlerin ki

adıyorum
-sana
adanıyorum…

sen üşüyünce

hasretim uzadıkça uzanıyor
derinden/derine
derinden/terine
hiç gitmediğin yerleri
özlüyorsun..
yüzün/yüzüm
ellerin/ellerim
ve yankısında teninin

yokluğun kalabalık,
yokluğun kavgalı
yokluğun
buz,
meğer yanığı değilmiş suyun
yanmasıymış/yaralanması
kabuk bağlaması/
usulca
sen üşüyünce…



(…)