Okunan sabah ezanları şahidim olsun ki
Gidişinde
Ardına bile bakmadan beni terk edişinde
Yitirdim aklımı

Ve bütün yollar çıkmaz sokağım oldu
Bir anda değişiverdi her şey
Apollo’nun defne’ye duyduğu yüce aşka yemin olsun ki
her şey değişiverdi
Tapınaksız yapayalnız kaldım öncelikle
Odamın yıkık dökük duvarları arasında
Sonra telefonumu kapatıp bir köşeye attım
Bir suskunluk tuttu beni
İçim içimi yedi sustum
Yokluğunda kan kustum

Ey yollarına yoldaş olduğum
Ey gözlerinde aşkı anlatan ve yaşatan yarim
Bilesin ki yüreğim yüreğindedir dedim
Kır dedim
Bağır dedim
Çağır Dedim
Hatta ve hatta
Dilersen diz çöküp önünde eğileyim
Ama ne olursun gitme dedim
Ama sen ne yaptın
Ne yaptın ulan Allahsız ne yaptın
Yer yüzünde hiçbir varlığa duymayıpta sana duyduğum ebedi aşkı hiçe sayarak
Kulağına fısıldadığım ve o senin muhteşem dediğin şiirlerimi öksüz bırakıp gittin

Gittin!
Anlamadın dinlemedin
Sebepsizce çekip gittin
Gittin!
Bu yüreği yaktın yıktın sen mahvettin