25
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
1257
Okunma

pır pır eden ışığımızla dönüp baktık
ay duruyor mu yerinde
karanlıktı bize anlatılan masal
yerinde duramıyordu kadınlar
arkalarından yürüyorlardı gençlerin
çöl içmişti sularını
susuzdular
arkamızda kalan yolu da yürümeye mecburduk
görebilmek adına
önümüzdeki ışığı
daha da açarak gözlerimizi
adımlarımızı sıklaştırarak
bütün dar boğazlarda
inatla
yaşadığımızı anlatmak için
kanıtlamak üzere varlığımızı
bırakmaya mecburduk
silâh karası ellere
siper ederek göğsümüzü
bırakmaya mecburduk
korkuları arkada
bizeydi zulüm
akıtılan kan
önü kesilen yollar
dik duralım
bir lâle gibi ince boynumuz
bir kamışca eğmeden başını rüzgârlarda
ki canlansın titrek ışıklar
aysın karartılan ay’lar
çoğalsın sesler ki
korkulan olmasın
bir araya toplansın
en güçlü eller
havaya kalksın yumruklar
önümüzdeki yola bakalım
geri çekilsin karanlık
bir anda çoğalmaya mecburduk!
27. 2. 2013 / Nazik Gülünay