Milattan sonra üç yüz yılında.
Atılmış temelin bu topraklarda.
Byzantion denmiş adına senin
Söyle Ey İstanbul varmıdır eşin?

İsminle müsemma şanlı tarihin.
Her konan bir destan yazıp da geçmiş.
Tüm yedi cihana salmışsın ünün.
Tarihlere sığmaz aziz İstanbul.

Mabetlerin saray heykellerinle.
Meydanların anıt kasırlarınla.
Bir eşi olmayan eserlerinle.
Kitaplara sığmaz canım İstanbul.

Körler ülkesinden bakarım sana.
Destanlar yazdıran silüetine.
O gün batımının eşsiz rengine.
Seyrine doyamam sevdam İstanbul.

Koynunda uyutursun evliyaların
Ruhunda gizlersin nice sırların
Manevi alemin gül goncaların
Bütün dünya sana hayran İstanbul.

Her semtin bir şiir bir öykü senin.
Yedi tepe üstünde söylenir türkün.
Kalemler yazamaz muhteşemliğin.
Aşıklar otağı yarim İstanbul.

Bir eser kalmadı o görkeminden.
Her gelen bir kazma vurdu da geçti.
Ahuzarım yeri göğü tutarken.
Yüreğim yasını tutar İstanbul.