Düşün –ce düşünür insan

Yargılar kendini uzun uzun

Savunmasız, riyasız, yalansız

Yaşam yolundaki ihlalleri

Gelir aklına bir bir

Kan çekilir damarlarından, büzülür

Gerçek kimliğinden korkar, ürperir

Kabullenmez kendini nefret eder

Maske takar benliğine

Maskeli görmeye başlar her şeyi, herkesi

İşte o an;

Şikayetler başlar mutsuzluktan yana

Suçlamalar başlar hayattan, felekten, kaderden

Sevgisiz, saygısız, güvensiz kişiliğe bürünür, bilmeden

Demirsiz, çimentosuz temele dayalı binaya benzer

Savrulur her rüzgara,her söze

Eğilir çıkarlara, menfaatlere, nesneye

İçindeki savaşla dışarıya barış nutukları

İçindeki nefretle dışarıya sevgi mesajları

Kendini red eden, başkasını nasıl kabullenir ki

Olduğu gibi sevmeli, saygı duymalı, güvenmeli

İnsan kendini kabullenmeyi öğrenmeli

Aynaya baktığında gülümsemeli

Tanışmalı mutluluğuyla

Zira hayat paylaşacak kadar güzel

Düşüne sahip çıkana, düşüne bilene

Kendini bilene ve kabullenene

14.08.2008

İzzettin AKYAPI