2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1178
Okunma

Kapattım kalın kapılar gibi kalın kapağını yüreğimin.
Kalın bir kitabın incecik sayfalarında sararan gül gibi ruhum.
Kelimelere küstüm, cümleler sokak çocuklarının mutluluğu gibi aç, açıkta.
Rüzgar değse sarsılacak gibiyim.
...
Çoğu zaman kendi halimde düşünüyorum.
Kimseler sorup yoklamasın diye yüreğimi uzağım kendimden.
Hissettirmiyorum... hasta bir adamın esrarla uyuşturulmus bedeni ruhum.
Gül kuruyor incecik kalıyor sayfalar arasında.
Anılarla sararıyor soluyor unutulmuş sayfalar kalabalığında.
Rüzgara karışıyorum, bir tek kalbimin izi kalıyor ruhumun gökkubbesinde.
5.0
100% (3)