1
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
385
Okunma
Yaşamak bir seçenek olmamalı korkular sığınağı gibi çürük bir elmanın yuvarlanıp düştüğü toprakta.
Bir kurtçuğun sığınıp yerleştiği kalplerimizde, sahipsiz berbat kelimelerin kesip parçaladığı yüreklerimizde.
Ensemizden tırnaklarıyla delip parçaladığı bir korkunun ejderhalastirdigi düşlerimizde.
Renklerin hapsedildiği, bizden çalındığı siyah ve beyazla tezat rimel izleriyle akan gozyaslarimizda.
Yaşamak nefes almakla tezat, gülümsemekle kucaklaşmış gün ışığında.
Bahçede koklayamadigimiz güllerin külleri vazolarda.
Nefes nefese koşan, yarış çizgilerinin kurşun sesiyle yankılanan başla bitir aralığında...
Buysa yaşamak ne kadar yaşıyoruz nefeslerimizle kabaran kalplerimizde?
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz