Şerha Şerha

Heybemde biriktirdiğim en fakir kelimelerle sesleniyorum sana


Yüreğimin kanadığı şehirden yazıyorum
Üstelik şair bile değilim.


Mevsimlerden yaz
Aylardan temmuz
İçerim buz
Hislerim donuk
Yüreğim ayaz
Savruk düşünceler ile yazıyorum.

Oysaki ben iki satırı bir araya bile getiremem
Belkide öldüğümden haberim yok.


Nasıl olsun ki;

Umutlarıma kara çaldığından beri
Başım adımlarıma bakar oldu
Yüzüm yerin dibinde

İşe gidiyorum

Alışveriş yapıyorum

Trafiğe çıkıyorum

İnsanlara karışıyorum

Ağlıyorum

Gülüyorum

Uyuyorum

Uyanıyorum

Oruç tutar gibi, acıktığımı unutuyorum

Falan filan işte.

Ç/alışmaya çalışıyorum senden sonrama.
Etrafımdaki boş kalabalığa nezaketen
Zoraki tebessümleri yerleştiriyorum çehreme.

Günde saymadım kaç kere
İçimde ukte bıraktığın her ne varsa
Kusuyorum bağıra çağıra resmine
Malum senin kadar yürekli değilim nasılsa
Gözlerine dayanamam erir giderim bir bakışta

Diyeceklerime tutuşsun vicdanın
Gidenlerin türküsünde geçmesin adın
Yakılmasın ağıtlar hep kalanlara...

Hayallerimi sattığından beri
Kimvurduya gitti düşlerim
Hissiyat adına ne vardıysa kelepçelendim
Ve ne kaldıysa iyi niyetimden yana
Kilitlendim.
Bir başka çalar oldu şarkılar
Senede bir uğrayan hasret
Her gece gözlerimde nöbetliyor.

Ölüm ayırır dediğin günden beri
Mahşere ertelendiğimdin
Sustuğumdun
Sustuklarımın mükafatı şimdiki kendime bu yabancılığım.
Gurbetimin öksüzüyüm


Biliyormusun;

Bu kadar vefasız olmamalıydın bana
Söküklerimi dahi dikemezken ben
Çalıyorken aşkın sazını sen
Girmemeliydin kanıma.

Burnumun dikine sevdiğim ikimizi sahiplenemediğinden beri
Papatyalara bakamaz oldum aşk dolu
Boğazımdan geçsin diye bir yudum sıvı
Kahvem çayım suyum hep yarım kaldılar
Hayatın enkazında zaten yarımdım yeterince
Derdimin yumağında kördüğüm olmaya ne gerek vardı.


Gamzelerime hüsran uğratan
Gözlerime hicran yağdıran yar
Özene bezene büyüttüğüm kızı
Şerha şerha katl/ettin içimde.

Tebrikler kardeşim şiir hastı ve çok nefisti, akıcılığıyla kalemin öz güveniyle ve seçilen kelimelerle süper yüregin var olsun ömründen sevgiler eksilmesin selam ve dualarla sayğılar

Has bir şiir...
Güzel bir şiir...
Duygulu bir şiir...
İnsanın içine, yüreğin derinlerine dokunan bir hüzünlü ses...
Harika seçilmiş bir fon müziği.
Her şey tam kıvamında...
Bu serin Azerbaycan sabahında,
yalnızlığın mahzunluğunu yaşadığımız bir yorgun sabah esintisinde,
fena dokundu şiir gerçekten...
Fena yakaladı gönlümüzü, fena yaktı yüreğimizi.
Bu kadar güzel bir şiirin, bu kadar güzel bir sunumun,
bu kadar emek sarf edilen bir eserin,
neden yorumcusu bu kadar az?
Yoksa,
herkesler bizim gibi sonradan mı keşfetmeye meyilli güzellikleri...

Önce gittik sözlüklere, ''şerha'' yı tanıdık, sonra döndük yoruma.

''Yüreğimin kanadığı şehirden yazıyorum
Üstelik şair bile değilim.''

Şiirin girişinde yakalıyor daha şair yufka yürekleri,
işin başında açtırıyor göz musluklarını...

''Umutlarıma kara çaldığından beri
Başım adımlarıma bakar oldu''

Tebessümlerini katlediyor bu cümle insanın.
Düşünün hani;
gülümsediğiniz yer ile, acıyı resmeden yer aynı simasında insanın...
Dudaklar ve gözler...
İşte,
bu noktalara acı zerk ediyor bu bölüm...
Umutlarımı kara çaldığından beri...
Ah!...Ah!...
Başım yerde, bakışlarım ayak uçlarında gezinmekte avare...

''Gidenlerin türküsünde geçmesin adın
Yakılmasın ağıtlar hep kalanlara...''

hayatın gerçekleri, gerçekten çok hoş sanata dönüştürülmüş bu bölümde.
Gidenlere türküler, kalanlara hep ağıtlar vardır ya,
işte ona da usuldan bir isyan göndermiş şair...
Bir de,
alçak gönüllüğü elden bırakmamış...
şair bile değilim diye dert yanmakta...
Nasıl döksem dertlerimi,
nasıl duyursam sesimi,
nasıl resmetsem acılarımı?

''Ölüm ayırır dediğin günden beri
Mahşere ertelendiğimdin''

Yalan, yalan, yalan!...
Neden hep yalanlar üzerine kurulur bu kara sevdalar?
Bari,
ölüm ayır ancak diyecek kadar kuyruklu olmasa bu zalim yalanlar.

''

Biliyormusun;

Bu kadar vefasız olmamalıydın bana
Söküklerimi dahi dikemezken ben
Çalıyorken aşkın sazını sen
Girmemeliydin kanıma.''

Sitemin en yürek yakanı burası da.
Mazlum, çaresiz, yorgun kelimeler...
Nasıl da hüzünlendiriyor insanı...

Ve,
finalde,
kendine acıma var.
Ama,
belki de hak etmiyor bu seslenişlere,
bu altın yüreği bırakıp giden yar.

Çok hoş bir şiir.
Şiir güzel...
Seslendirme güzel...

İyi ki uğramışsınız şiirime de böyle güzel sayfayı fark edebilmişim şairem.
Sayfanızı açar açmaz duygu seli kapladı içimi şerha şerha, işte şiir...
Sakın şair bile değilim demeyin de küsmesin şiirleriniz.
Duyguyla yazılan satırla, duyguyla sesleniş şiir olmaz mı hiç.
Çok sevdim, var olunuz ve hüzünler şiirlerde kalsın.

Tebriklerim ve sevgilerimle.

bahargulleri tarafından 7/15/2013 12:52:35 AM zamanında düzenlenmiştir.