Gökkuyu, ruhumu okşayan yaylam,
Benim; arı, temiz ve saf yaylam,
Kin ve nefretten arınmış yaylam,
Entrikalardan korunmuş yaylam,
Bütün beşerin kardeş olduğu yaylam,
Ağaçların özgürce şarkı söylediği yaylam,
Tavşanların habire cirit attığı yaylam,
Mantarların öbek öbek dizildiği yaylam,
Kuşların cıvıl cıvıl öttüğü yaylam,
Böceklerin ninni söylediği yaylam,
Kekliklerin kına yaktığı yaylam,
Koyunların kuzularına karıştığı yaylam,
Çökelek ve peynirin harmanlaştığı yaylam,
Kekik kokularının bedenimi sardığı yaylam,
Kelebeklerin özgürlüğe uçabildiği yaylam,
Yaza kadar kara merhaba diyen yaylam,
Gönlü dağlarla çevrili güzel yaylam,
Kalbi sevgiyle örülü yaylam…
Sen, Rabbimin verdiği en güzel nimetisin,
Sen, coğrafyadan fışkıran ilahi bereketsin.
Allah’ın emrinden bir dem ayrılmazsın,
İlahi güzelliğinden asla sıyrılmazsın.
Tevhidi haykırır; her otun, her ağacın,
Tefekkür meşalesini tutuşturur ocağın.
Bir tevhitle, dünyayı inletir dağların,
Bir nefesle insanı şaha kaldırır bağların.
Sevgiyi yuva edinir gülümseyen ayın,
Düşmanı yok etmek için gerilir yayın.
Karıncalar, zikir eşliğinde nöbet tutar,
Kimsesiz garibanlarsa bağrında yatar.
Gökkuyu Yaylası, sen mantar yurdusun,
Dağlarda hazır kıta bekleyen ordusun.
Semiz mantarın soframızın damağıdır,
Sevgi yüklü çiçeklerin aşk dimağıdır.
Bulutlar yükseklerden sana takılır,
Sana ancak engin tefekkürle bakılır.
Gökkuyu Yaylam! Senin sevgini,
Ne kadar anlatsam da bitiremem,
Aşkını yerinden söküp de götüremem.
Sana ne kadar yürekten baksam
Senin eşsiz güzelliğine hiç doyamam,
Seni Kaf Dağı’nın ardına koyamam.

06.06.2011
Gökkuyu Yaylası
Şarkışla-Akdağmadeni