ÖZLEM SENMİŞSİN

Belki bir yudum suyudu susuzlugumuz,
Özlemin içinde kavrulup kayıp olan..
Yoksa içimizi serinleten bir sözmüydü,
Alıp başımızı götüren firar eylemlerine..
Halbuki mahpusdu yüreğimiz dört duvar arasında,
Bazen voltasına takılırdık sokaklarda..
Sevgiler kaldırım başlarında öpüşür,
Biz çocukça aşkı kirletmekten korkardık.
Korkardık da el ele tutuşmazdık,
Bazen bir kuşun ötüşüne takılırdık,
Bazen birer bira içip kafa yapardık..
Çogu zaman içmeden sarhoş olurduk..
Sen hep susarken:
Ben gözlerinle konuşurdum..
Kıyasıya dertleşirdik..
Sen beni sokak başından ugurlarken,
Bir el salanır olurdu arkamdan..
Ben hep özlemlerimi sende bırakırdın ayrılırken,
Ve geri dönüp bakamazdım özülürsün diye..
Şimdi anlıyorum da sevgili,
Bir yudum su özlem degilmiş,
Sana duydugum sevgiymiş özlem,
Adına her ne derse de,
Özlem senmişsin..........




Ustacaydı anlatım severek okudum yüreği kalemi alkışlıyorum
Yürek sesin hiç susmasın
_______________Selam