Katil; ne kötü bir söz, dil bir kez söylesin ve göz yumulsun bakalım zihne ne kadar ürkütücü ve tiksindirici şeyler çağrıştırıyor bu kelime...
Kime, nerede, ne zaman, nasıl ve ne adına olursa olsun böylesi uygulamalarla zulüm asla hoş görülemez ve hiçbir düşünce adına insan katledilemez...
Öteden beri katillere, kimden olursa olsun hoş bakmadım, bakamıyorum çünkü... bu söz aklıma gelip, dilime takıldığında beynime bir ağırlık çöküyor ve bir türlü anlayamıyorum... bir cana kıymak bu kadar basit mi gerçekten, ki onlarca ve zaman içinde milyonlarca cana kıyılır olmuş, sonra değişik argümanlarla bu olan biten vahşet tevil edilip hoş gösterilmeye çalışılmış, yetmemiş bir daha yapılmaması için gereken etkin cezalardan da kurtarılmışlar...Bu nasıl bir iştir...
Dün Madımak'ta, sonraki gün Başbağlarda...
Yeri, nitelği değişmiş ama sonucu değişmemiş; KATLİAM yapılmış...
Lanet olsun insanlara kıyanlara...
Teşekkürler şair ve insan yüreğinize...
Selam ve saygılarımla...

Güneri Yıldız tarafından 7/3/2013 11:12:12 AM zamanında düzenlenmiştir.

Yüreklerinde, düşüncelerinde büyüttükleri aydınlığı saça saça gidiyorlardı köhnemiş karanlık yollarda. Her birisi cihan parçasıydı. Umut idiler. Gelecek idiler. Sevgi ve gönül bağı idiler. Korkuları yoktu. İnsanlarını, ülkelerini delicesine seviyorlardı. Sazları, sözleri sevgiyi dostluğu anlatıyordu en dokunaklısından. Tek başlarına karanlığı yara yara ilerlerken bir gün yolları Sivas'ta birleşti.

Bu birleşme, kalpleri aynı dostluk ve sevgi duygularıyla atan herkesi birleştirdi. Tüm Türkiye tek bir kalp oldu. Gönüllerin buluşması, özgürlüğün, demokrasinin de tomurcuklanmasına vesile idi. Ülke o kadar susamıştı ki özgürlük ve demokrasiye. Bu susamışlık, bu açlık kolay giderilecek cinsten değildi; ancak onun bir rüyasını görmek mümkündü. Bu rüya görülecekti.

Canlar Madimak Oteli'nde bir araya geldiklerinde, özgürlük ve demokrasi rüyası da yavaş yavaş göz kapaklarına inmeye başlamıştı. Ama bu rüyanın görülmesinden bile korkanlar vardı. Hayır. Onlara göre bu toplum hep kâbus görmeliydi. Hep cehennemi yaşamalıydı. Sonsuza kadar karanlığın tutsağı olmalıydı. Bu aydınlık rüyanın, geleceğin umudunun engellenmesi, yok edilmesi gerekiyordu. Çok geçmeden ortaçağ karanlığının bekçi ve şövalyeleri, aklın, özgürlüğün, demokrasi ve aydınlanmanın düşmanları vahşi çığlıklar atarak toplandılar. Hedef Madimak'tı. Orada toplanan canlardı. Hedef insanlıktı. Hedef özgürlük ve demokrasi idi. Hedef Türkiye idi.

Karanlığın zorba güçleri arkalarına aldıkları resmi destek ile Madimak'ı ateşe verdi. Onlarca can orada herkesin, tüm dünyanın gözü önünde saatlerce süren bir ritüel gibi ortamda cayır cayır yakıldı. Canları kurtaramadık. Yanan bizdik oysa. Tüm insanlıktı.

Yetmedi. Azılı katiller güvenlik altına alındı. Korundu. Cezalandırmak bir yana ödüllendirildi. Haklarında açılan davalar zamanaşımına uğratıldı; düşürüldü. Tüm bunlar herkesin, tüm dünaynın gözü önünde oldu. . Katillerden hesap sorulmadı.

Mavi Şaire Sündüz özgürlük ve demokrasi mücadelesinin sanat cephesindeki en parlak öncülerinin uğradığı kıyımı dizelerine taşırken yanmışlığımız bir kez daha gözler önüne geldi. Nazım Usta'nın demek istediği de bu muydu acaba; karanlıktan aydınlığa yana yana mı çıkacağız, dedirtti. Şaireyi içimize işleyen özgün dizeleri için içtenlikle kutlamak isterim. Sevgi ve selamlarımla.

Harabe tarafından 7/3/2013 7:15:28 AM zamanında düzenlenmiştir.

Onların hepsi demokrasi şehididir nazarımda.

Cehaletin aydınlığa hakim olduğu hiç görülmemiştir.

Bu katliamları yapanlar kendi kanlarında boğulsunlar dileriz.

Hassas yüreğinize tebriklerimle Sündüz Hanım...