Bir Başkaydı Seni Yaşamak

İstanbul bana seni söyler,
Emirgan, Çamlıca, Vaniköy
Nereye gitsem senden bir parça.
Gecegündüz yankılanır kulaklarımda
Martılar, kahkahaların, ayak seslerin.

Eminim sen de hatırlarsın,
Koskoca yolları hemencecik yürümüştük,
Nefesimizle deniz dalgalanır, kayıklar giderdi.
Saklambaç oynardı yıldızlar, ben hiç bulamazdım.

Durgun havalarda bile boğuldum gözlerinde,
Sen baktın fırtınalar koptu içimde.
Senden öğrendim dimdik durmayı sağanak altında
Ya da güneşe bakabilmeyi gözümü kırpmadan.

Erguvan ağaçları kıskanırdı kokunu,
Güneşi soldururdu saçlarının parıltısı,
Hafif bir meltemdi ellerin, bir başkaydın işte.

Kıskanırdım seni bardağındaki son yudumdan,
Saçlarını dağıtan rüzgardan, dokunduğun topraktan
Dalıp gittiğin ufuktan, en çok da neşenden belki
Hani yanına alıp ayırmadığın, bir parçan olan.

Dün gece sonuna kadar çektim sigaramı ilk defa öksürmeden
Karanlıklara korkmadan bakabildim
Duvarlar sustu ben söyledim,
Bulutlar dün gece kapımı çalmadı hiç.

Kalp ağrısı oluyordun bazen,
Bazen nefes darlığı, hıçkırıklar, kaygılarım,
Bazen de sorularımın cevabı, heyecanım,
Özleyişim, kaybettiğim çocukluğum.

Keşke diyorum kelebek kadar ömrü
Seninle paylaşabilseydim.


A.Ö.