Köyüm

Her sabah güneş ile, Sivri kaya göz kırpar
Güvercini, kartalı, maviye kanat çırpar

Kırmızı ile beyaz, evlerde dile gelir
Vatan benim herşeyim, can feda güle denir

Üç köyü birleştirip, Üçlüce konmuş adı
Başka yerde bulunmaz, su ve aşının tadı

Ben bu köyde doğmuşum, havası çiçek kokan
Soğuk billur suları, pınarlardan gür akan

Anıların içinde, dolaşıp duruyorum
İçimdeki çocukla hayaller kuruyorum

Geçmişi düşünerek gülümsüyor yüzümüz
Selam ile başlardı, dilden çıkan sözümüz

Kücük yeşil mescidde ders verirdi hocamız
Minikti kalplerimiz, içten idi duamız

Buğday başaklarıyla şarkı söylerdi diller
İmece usulüyle birlik olurdu eller.

Yazın harmanlarında, günlerce çalışırdık
Tınarlar savrulurken, tozlara karışırdık...

Mani ve türkülerle, sevdalar dillenirdi
Hasretin kor ateşi, birazcık küllenirdi

Çocuklar koşuşurdu, yemyeşil çayırlarda
Dağ çileği toplardık, çiçekli bayırlarda

Yeşilin bin bir tonu, bağrından selam verir
Derdimin dermanı köy, kederimi giderir

Ben bu köyde doğmuşum, mis kokar al gülleri
Allah’ı zikrederek öter şen bülbülleri

Emine Yılmaz Dereci