Gel, bak! Eski bir resim, çilekeş İstanbul’un
Taksim’de kışla varmış hadi yerinde bulun

Onu yerle bir edip, boş yerine park kondur
Bu tarihin tahribi, ne bir ilk, ne de sondur

Bu nasıl barbarlık ve bu nasıl mentalite
Kafayla karakterde kalmamış bir kalite

Bedeviler sökermiş duvarların taşını
Çölde yanan ateşe koymak için aşını

Develerle çekermiş, tavandaki kalası
Çadıra direk dikip haykırırmış halası

Medenîyle Bedevî, arasında ne fark var?
İbn Haldun’un cevabı: kıl çadır ile duvar

Ne yaptı sana mazi, ne yaptı ki bu kışla?
Şimdi bu vahşetini, sabah akşam alkışla!

Niçin böyleyiz niçin? Bilen varsa, söylesin!
Eğer yoksa kem kümü, şanlı tarih neylesin

Yobazlar yağmalamış Yecüc Mecüc misâli
Herkes kahkahalarla, seyretmiş pâyimâli

Ecdadın emeğine medyun olan nesil yok
Yıkmaya hazır kıta, duran cahil, sefil çok

Birkaç metre derine gider ağacın kökü
Ama tarih binlerce yıla götürür Türkü

Tarihle tabiatı, koruyan medenidir
Her ikisi vatanın hakiki madenidir

Kırma, kesme, çiğneme! Sen insan evladısın
Mahlukat içinde tek sen Hakk’ın muradısın

Talan etme ne olur! Türk’e bu tarih lazım
Onu korumalıdır Kürdüm, Çerkezim, Lazım

Siyaset aynasında her şey başka görünür
Bakan Şeytan’ın yüzü bile nura bürünür

Sadece kitaplara, yazılmaz tarih, düşün!
Taşa bak, nâkışına bak altınla gümüşün

Ülkemde taş üstüne taş koyan taşa tutulur
Olsun. Bu vatan için, kurşun dahi yutulur

Göremiyorum, nerde, tarihime üzülen?
Ama çok onu yıkmak için yola düzülen

Talim, terbiye… bizde tahrip ile tahriftir
İnsan, ancak edeple, her yönüyle zariftir

Kurduğumuz şehirler, ruhumuzun aynası
Düzensiz, soğuk, cansız, mimarımın binası

Bizde imar tarihle tabiatı tarumar
Mimarımız sadece menfaati umar

Git gör Budapeşte’yi, Viyana’yı ey vahşi!
Evlerin duvarları, »suratından« da yahşi

S /ÂYE (17:27) 9 Haziran 2013/ Eskişehir

Kelime:
Yahşi: güzel
Halas: tamam