Ben bir filistinli çocuğum,
Kendimi bildim-bileli ağlıyorum,
Durmadan mutluluğu arıyorum,
Ama bunu bize çok görüyorlar,
Allahtan korkmayanlar.
Anneme ve babama soruyorum,
Neden her kes gibi bizimde bir evimiz yok?
Sıcak odalarımız,çiçekli bir bahçemiz yok?
Neden bize ateş ediyorlar?
Neden bizi öldürüyorlar?
Söylesenize neden susuyorsunuz?
Bakın size çiçek getirdim,
Kendi ellerimle topladım.
Iki gündür çok üşüyorum,
Sokaklar soğuk ve sessiz.
Biliyormusunuz ben sizi çok özledim,
Enkazın altında resminizi buldum,
Her gün seyr ediyorum,
Sizi öpmeden uyuyamıyorum.
Bazen düşünüyorum,kendime soruyorum,
Benim bir geleceğim varmı?
Cevabını bulamıyorum,
Sanırım geleceğim muamma.

Ben doğu Türkistanlı Ugur çoçuğuyum,
Ölmek için yaşıyorum,
Her uygur Türkü gibi,
Bende yalnız Allahtan korkuyorum.
Her gün katliyam,
Adaletten uzak savaşlar,
Sayı binleri aşan,
Katl edilmiş uygur türkleri,
Suçumuz müslüman olmak,
Yaradanı sevmek,
Peygamberimizi sevmek,
Tek amacımız imanlı ölmek.

Ben bir Çeçen çocuğuyum,
Kafkasyalı mücahid soyluyum,
Soğuğa alışkıntır yüreğim,
Bağımsızlıktır en büyük dileğim.
İlk öğrendiğim üç kelime,
La İlahe İllellah,
Yüreğime kazıdım Elhemdulillah.
Kader teslimiyettir öteki tarafa,
Bizde teslim olduk hakk uğruna savaşmaya,
Cihat edip şehit olmağa.

Ben karabağlı Azeri çoçuğuyum,
Yurdumdan uzakta yaşıyorum,
Her gün duyuyorum eve dönmemize az kaldı,
Babamada öyle söylerlermiş,
Her halde bende çocuklarıma öyle söyleyeceğim,
Belkide o günleri görmeyeceğim.
Padişahımızın keyfi yerinde,
Ümit ağacı bitmiş dilinde,
Ama artık tat yok meyvelerinde.
Sağolsun bize bir bahçe kurdu,
Adını babasının ismini koydu,
Ama unutmuştu,
Karabağdaki şehitimin kanı kurudu,
Binlerce hayat soldu.