Umudum kırılmış, düşler yerle bir
Kabus üzerimde, hoyratça esmiş.
Sabır müebbetmiş, sonu hep tehir
Bu yüzden cezayı, hep öne kesmiş.

Huzuru görmedim, ah-vah ederken
Gelip geçti zaman, vakit var derken,
Can çekişen ömrüm, tende erirken
Gönül cana değil, canana küsmüş.

Vuslatın nabzını, mahşerde tutup
Gururu inciten, çok sözü yutup,
Çırak ninnisiyle, derdi avutup
Ustalık, bir nevi, huzura sesmiş.

İnan ki, çok zormuş, onca yaşanan
Zaman değil, törpü imiş, aşınan.
Keskin, korkusuzca, eğik kaşınan
Cesurca gezinmek, meğerse süsmüş.

Uçsuz dertlerimin, arkası tehir
Sağı, dik yamaçmış, solu sığ nehir.
Tuttuğum hırs küpü, içtiğim zehir
Tadı katran imiş, katranı ismiş.

Adalet kulpunu, çeksem ne fayda
Mülkü yere batmış, kararı ayda,
Tamam, çileleri, sukuta say da
Ey vah’ın tepkisi, vicdana tersmiş.

Sardığım yılanmış, nerden bilirdim
Bir anda bin kere, öldüm dirildim.
Sonunda, tükenip, yere devrildim
Anladım, yar canmış, canda nefesmiş.

ALİ OSMAN ARSLAN