Dünya, yeni değerler yaratanların etrafında döner. Görünmeden dönen bu dünya yeni değerlerle yücelir. Yaratıcı olan insan büyük olduğu gibi, yaratıcılığının güzel bir zekâsı da vardır, fakat zekânın vicdanı zayıftır. İnsan her zaman inandırabileceği şeye inanır, her gün başka bir şeye inanır. Dürüst insan gördüğü ve tanıdığı tüm insanları suçlamaktan ziyade bunu der ‘’ Küçük ve kısır kalmış, bilgiden uzak tüm varlıklar suçsuzdur.’’ Rüzgâr yel’iken, yağmur çiselerken, deniz sakinken suçsuzdur, sevimlidir. Fakat küçük varlıkların hepsi büyük varlıklar için; ‘’ Bütün büyük varlıkların hepsi suçludur.’’ Büyük olan sevgi de olsa, bilgi de olsa, erdemlik ve ruh da olsa suçludur.
Rüzgâr büyüyünce, deniz kabarınca, ağaç boylayınca, yağmur kızınca, su uyanınca ve dünya öfkelenince hep suç işlemiş ve yıkıcı olmuştur.
Herkes kendini büyük gördüğünde, küçüklerin hepsi yıkılmak,yok olmak için beklediklerini düşünür.
Güzel bir konu,güzel bir anlatım,güzelliklerin saçıldığı bir ışık gibiydi şiir.
Tebrik ve sevgilerimle..