Kış dedin tavuğuma meselesi mi

Ark/adaşını s/avunur gibi o yokken
muş gibi miş gibi

b/il il gezip döverler de adamı kendi evinde
AŞK’ının önünde boynum kıldan ince
seni g/örmeyince
g/ecem kâb/usum olur
bil/ezikliğimi al burda bekle beni
dudaklarını b/üzmüş gibi sevdiğini
hep böyle olsa
hep böyle sukunet
d/uydum ki unutmuşsunun melodisiyle
öyle susup oturalım
konuşmayalım

d/edimse de
uyumayan görür mü rüya
bilmez misin
bu uyuyanların rüyasıdır

ah neler öğrendik neler neler bu yıl
neler öğrendik
çok iyi telaffuz edemesek de sorvayvır
ve yetenelklerimiz m/eğer ne çokmuş
kimler öğrettiyse göz bağlamayı
KOLDAMCA ANKARA’nın bağları

T /oma almancada büyük anane yetiş

o/turan yürüyen duran adam
sen de
bu da geçer
mi d/emeli
neyin nesi bu
kış dedin tavuğuma meselesi mi
bu g/üne kadar anamızın k/oyduğu
isimmiş m/eğer
ş/imdi
g/ördük hanyayı Konya’yı
çal bir oyun havası kemençeci dayı

bu ay recep’ti değil mi
bi çabuk geçse de Şaban’da gelse ramazan ayı
ardından bayram
barışsa dargınlar
duydum ki unutmuşsunun melodisiyle
s/öz gelimi dansa davetti desek bu da böyle bir dans
b/içim b/içim k/arardı beni hiç aramadı yetti be

birileri leb demeden leblebiyi anlardık
biz eskiden
geçerdik sınıfı
kaçardı burnu/muza leblebi tozu
rağbet etmezdik m/uza hadi
hatta
biz
ithal muuz
bilmezdik ki

Yüksel Nimet Apel

19/Haziran/2013/Çarşamba/Bodrum

Yüksel Nimet Apel