0
Yorum
0
Beğeni
4,0
Puan
709
Okunma
Kimsesiz bir cümleyim;
İçinde senden kırıntılarla.
Öznesi sen, tümleci sen, yüklemi sen
Ah ne zor bir bilsen!
Seni konuşup sana konuşamamak.
Seni söyleyip sana susmak;
Sana susamak...
Tutamamak ellerini,
Gecenin bir yarısı yatağın boş tarafına uğramak
Ve yokluğunu ağırlamak;
Sensiz kuytularda seninle ağlamak...
Dilimde hep aynı kelimeler gezinip,
Ayrı yerlerde seni mırıldanıyorken
Gözlerim her işittiğine ’sen’ diye bakınıyor,
Ellerim ellerine uzanmak ve onları tutmak ümidiyle
Beyhude bir çaba içindeyken;
Kimsesiz bir cümleyim
İçinde senden kırıntılarla!
Başı sen, ortası sen, sonu sen
Ah bir görsen;
Yarım bile değilim sen yanımda yokken...
4.0
100% (1)
