(kalbime adını fısıldayan Rabbime
şükürle...)

...



içinden hiç geçmediğin bir sokağa ismini verdim
levhası yok
ve bu şehirde sokak çok
açık bıraktım gözyaşı biriktirdiğim
kaldırım giyimli çekmeceleri
belki susar
güvercinler, kediler




ki o çekmecelerde
hiç çekilmemiş kare kare fotoğraflar vardır
deniz manzaralı
gök balkonlu
yıldızlar yaldızlı kağıtlara sarılı
ve bir kutu
içi yazılmamış mektuplar dolu
gözyaşı kokulu mendiller, çile oyalı kenarları
siz gözyaşı nasıl kokar bilir misiniz bayım
hastane gibi
ve buruşuk mavi çarşaflar gibi terli,
etil alkol gibi belki
o çekmeceleri kapamak
gözlerini kapamak gibidir hayata...



affet beni...
bir deniz atının yelesine tutunup
yükseliyorum denizin dibine suyun üzerinde oynaşırken lacivert yansımaların
ben ölüyorum
boğuluyorum kendi hasretimde
öpemeden yakamozu gözünün bebeğinden






ki o sokak
bir daha tutamayacak ellerimden
beni getirmek için sana
ah..bu gece çok u/mutsuzum yaslandığım her ayna
bana yalnızlığımı kusuyor
saçlarıma gülsuyu serp
...pudrala soluk benzimi
ve eylül yaprakları dök ayak ucuma

yüzümü duala
sensizlikten ödüm kopuyor

beni güzel uğurla
çünkü güz/el sevdim seni...



de_soulmate