Özgürlüye Giden Yol Taksim Gezi Parkı.

Kaç gündür nöbetlerde dilim
Şiirlerimi dişliyor isyan, susuyorum,
Tüm kelimeler kifayetsiz kalıyor
Henüz söylenmemiş bir özgürlük türküsü!
Yapışıp kalıyor dudaklarıma,

Özlemlerimin çığlıkları kuşatırken gezi parkını
Başlıyor mayalanmaya gözlerimde kimyasal gazlar
Beynime allahsız bir uğultu
Bedenim sırım sıklım,
Sanclı başlayan sabahlarda isyana yatıyor şiir
Adını sayıklarken özgürlüğün
Düşlerime taksim düşüyor…

İstanbul boğazından salmışım sulara yüreğimi
Şehir suskun ve maviye küsmüş martılar
Sokakların telaşı insanların yüzüne vurmuş.
Dinsel teliknlerle örtüşüyor siyaslirin dilinde yalan!
Unutuyorum tüm edebi sözleri.
Ana avrat başlayan bir şiir ısırıyor dilimi…

Devrimlerin doğacağı sabahlar da
Kızıla boyanır güneş!
Portakal sarısı düşlerine karışmış hardal gazı
Nöbet değişimimde benliğim!
Suskunluğum başkaldırıya bırakıyor yerini.

Yıllardır inançları zedelenen insanlarla kol kola.
Silip atıyoruz başımızdan değersizliklerimizi.
Başlıyor nabızlarda atmaya gezi parkından isyan,
Hücrelerimizi taksim telaşı sarıyor
Bir kıvılcım birleştiremiyor ayrılan elleri.
Şehirler acımızı hisseder gibi kollamaya çalışıyor.

Ellerimde ısınırken kavganın ateşi
Belleğimde geçmiş günler üşüşüyor
Dillerde tutuşan hasret türküleriyle,
Bir baştan bir başa ateş sarıyor Ülkeyi
Taksimden bu kısır döngüler kırılarak
Özgürlüğün adı yayılıyor meydanlara…..

Bu gece hayli ağır sokaklar biber portakal gazı
Caddelerde ses bombalaryla su sıkıyor tomalar
Siyasi yalanlarla ayaklar altnda inanç
Bir dağı yıkımaya hazırlanıyor zulüm plastik mermilerle.
Gençlik ölümlerle yüzleşirken düşüyor taksim
Geziden yükselen alevler yakıp tutuşturuyor her şeyi
Ve hiçbir şeye aldırmadan inatla, direniyor insanlık onuru…

A Oral 2013-06-12