’
’git gide daralıyor çember
ve
hesaba oturuyor geçmiş gelecekle’


kara kalem bir portreye benziyor bazen
geçtiği yerde iz bırakan geçmiş
vurdumduymaz hale geliyor geçmemiş yaralar

uzak yerlerde söylenen bir şarkı
arsız bir sessizlikle çınlatıyor kulakları
her söz bir çentik atıyor yüreğinin duvarına
her söz
ayrı bir yara

gelecek kaygılı
en çok kendi geçmişinden korkuyor
hiç bir telafisi olmamış ki geçen zamanın
verilen hiç bir söz tutulmamış
tutulamamış sevgilinin elleri

kendi kabusunu yaratmaya başlıyor zaman
uykusuzluk diz boyu
baktığında bir tek kendini göremediğinden
koca hikayelerde
kör oluyor umut

her gün bir öncekinden biraz daha fazla
ayakları dolanıyor aşkın
avuç içlerinde sakladığı tebessümler
her gün bir öncekinden
biraz daha eksik bu yüzden


anlamsız cümlelerin arkasına saklanıyor keder
kocaman kahkahalarla kamufle ediyor
yüzünden düşen bin parça hüznü

şimdi deli bozuk şiirler yazıyor ellerim
ve dönüp baktığında gelecek geçmişe
yazdığım her kelimeden
davacı oluyor gözlerim...