yokluğunda bir tanem
ne yaman çile şu karanlık
iyi ki
yavaş yavaş kısalıyor geceler
hasretin ok misali kalbimde
haberin yok
bir avuntu sen dolu hayaller

özümde kor ateş, başımda bir duman
bu sabah yine gamzelerini
gözlerini aradım bulutlardan
inan bana
hep sen diye ıslanacağım
nisan kaçkını yağmurlardan

eğretiyim sokaklarda
gölgem bile yabancı duygularıma
çok değilim, yalnızım biraz
hadi
meltemlere ver kokunu
şen olsun ruhum
her nefeste hasret gidereyim biraz

sözüm geçmiyor
zaten
noktalardan ibaret bütün çizgiler
papatyaların göç mevsimi zaman
ve ben hüzünlerinde yanıyorum
çatlamış toprağın ocağından

umutlarım
kanatsız uçuyor yosunlara
elbette
kara dağın kara taşı tükenmişlik
şimdi
bir yıldız ağlıyor semada
elden bir şey gelmiyor, neyleyim
çaresizim
kendi pınarımdan ağırlaştı mendilim
10.06.2013-Ahmet BOZTAŞ