kulağımda, burnumda bir ağırlık
rakamlı camlardan bakıyorum dünyaya
ben eski ben değilim
alnımdaki dalgaları görüyorum aynalarda

evet
değirmen tozu değil bunlar
rüzgârların hükmü geçmez dağlarıma
kollarımda taze bir can aras
dedem diyerek
öpücük kondurdu yanaklarıma

soruyorum
hiç yalan söyler mi melekler
çok iyi anlıyorum bir daha
ömrümün mevsimi aşikâr
yükü ağır hatıralarımın
nihayet gerçeğim
hazan ile vuslatı gösteriyor ibreler

şimdi
armut zamanı değil ey çocuk
hele bekle
enikler büyüsün biraz
ve nineciğin
sağlam dikmeyi başarsın heybeyi
güz yağmurlarında ıslanırken
sapır, supur hikayede gülüşüne
bulutlar şapka çıkaracak inan ki

şu an sen
duman yatağına gizlerken asıl davayı
ağlıyor sıraya girmiş karıncalar
gürültüden ibaret fosil yakıtın gücü
bağrını açmış bekliyor çöplükler

bu akşam
latif bir kızıldı gün batımı
adeta
tüyden hafifti masumiyetin destanı
bahar kokulusun
yarınların umudusun aras
bahtın güzel, ömrün çok olsun
08.06.2103-Ahmet BOZTAŞ