Hayatın en orta yerinde bir başına bırakılmış,
kaçak mülteci gibiyim;
baştan ayağa sensizlikte boğulan...
Umuda can havliyle tutunan...


Gittiğin günden beri;
varlığına gülüşler deren gözlerime sensizlik battı...
Gök gürültülerine hapsettiğim seni,
zamansız yağmurlar çaldı benden...
Geceye rengarenk serabını çalan renklerinden
zehir soluyor nefesim,
nefesimde boğuluyorum...
Kalabalıklara yalnızlığımı yürütüyorumda;
sensizliğe bir adım dahi atamıyorum...
Nakaratı ardınca kalan bakışlarımda,
akordu bozuldu günlerimin...
Hep arda kalan benim...
Diyeti ölüm yalanlar,cinnet geçiriyor beynimde...
Dogrular öldüresiye vuruyor yüreğimden...

NERDESİN...


Bedeli tebessüm olan güneş,geceye firar etti edeli;
Anıları örttüm hayalinin üstüne,
sırf sen üşüme diye...
Eğildi yıldızlara başlar misali gölgelerim,
yokluğunun gıyabında rüku eyledi hicrana,
sırf sen yanma diye...


Ne olur GEL
melul mahzun koyma beni kullar içinde
Göbek bağımdan acı’ya bağlama dillerimi
Ne olur senden mahrum etme beni...
Çok şey istemem inanki,
Gülüşünden bir nazar eyle yeter...
Kul olur düşerim gözlerinin mihrabına
toprak olur terinden tenime sararım seni...
Yeterki GEL tüketme bendeki SENİ...
____
___
__
10.06.2013 Muharrem Küçük__kendinol