Dertlilerin sırdaşı sen, oy geceler geceler
Yalnızlıkların çıkarsız ortağı tek sen geceler
Benim gibi yuvasız garipler sende geceler
Kendini beğenmişleri bırak, yol ver geçeler

Sessizce dinlersin, çaresizliği sen bilirsin
Sır vermezsin, derli hali en iyi sen bilensin
Çok ıssız durursun garibi ürpertmezsin
Yuvasızlara sahip çıkan, kol kanat gerensin

Çaresiz kalan koşar sende bulur huzuru
Döker içini, ıslak, yaşlı gözleri olur kuru
Ele vermezsin kimseyi örtersin kusuru
Aşikâr olanı bilirsin, düşürmezsin onuru

Yorgun ve bitkin bedenler, sende dirilir
Cana can katarsın, yorulan beden iyi bilir
Derde deva geceler, nasıl zalim gösterilir?
Sana “zalim geceler” diyen kendi zalimdir

Ay ve Yıldızlar seninle doğar, sende ışık saçar
Bin bir türlü çiçek sende coşar, sende açar
Nice kuşlar sende kanat çırpar, sende uçar
Seni iyi tanımayan korkaklar senden kaçar

Aç kalmaz hiçbir hayvan dahi sen varken
Dalar ormana, sığınır sana, yem yerken
Kanat çırpar kuşlar, sen avcıyı uyuturken
Dua eder tüm mahlûkat, zifirin çökerken


Söylenirsin dillerde sen, oy geceler geceler
Nice çaresiz garipler hep seni anar, heceler
Sen olmasan uyku bilir miydi yorgun gözler?
Utanmalıdır sana “zalim, acımasız” diyenler