Daha tam belirtiler yok birazdan başlar

Şimdilik boğazımda topraktan bir yol geçmekte
güneş batarken toprak yol üzerime silkinmekte

-en büyük adalet de adaletsizlik de, adı üstünde aşkmış
çünkü bir olmak da erdem imiş, birinin olmak da- anlayana

ilk kez; bir gün ölebileceğimi düşündüm
3 saniye sürdü
Omzumda bir ağırlık -şehir içinde 7 kambur,
Yürüyorduk-

Önce: yüzümü gözümü bir pamukla sildim
Elimde kürek,
Ve cesaret, kanımda dolaşmaya başladı bile

yalnız kimliğindeki isim haznesi, hazine çukuru gibi gözüktü biran gözüme
siyah derin ve boş
bıraktım küreği çıktım en kamburunun omzuna basarak, köşke
oradan manzara daha hoş

biri gömlekli( imam, nöbetçi)
biri deli, elinde asa (delilik, kullanabilenin elinde mucize olu verir ama ne fayda)
ve hasta diğeri (hala aynı oyuncak duruyor aklındaki en görkemli köşede)
biri de zaten çoktan ölmüştü (çok şükür yedek var imiş)
ben taht da
son olarak bir yabancı (heral benden sonra sıra onda)

güzergah değişti, camii nin etrafında dolandık,
cem evinde yıkandık
bir de o sildi
-pamukla


ardından dağıldı binlerce sayfa
birkaç papatya
-ferahladık
Kedi işedi

Sonra,
burada: sigorta poliçesi, bir teselli, bir ikram.
Orada ise: 3 nokta

biz şuana bakalım,
ölmedim daha!!!

şimdi aklım bazı şeylere daha iyi ermekte
mevcudiyeti için mücadelemin
istikbali için merhametimin
‘lazım’ kelimesini ilk kez bu kadar güzel tecrübe ettim

çünkü insanlığın bulduğu veya tanrının sunduğu
hiç olmadı; doğanın uydurduğu, mecbur kıldığı, karşılık olarak huzuru oturttuğu
sevgiye kulaç atarken ılıması gibi imkansızın
ellerinin soğuması kalbin ısınması bir anda,
yelkenler fora!!! cinsinden
bir kelime var ya!!, ‘saygı’

başlamış demek ki,
bitmeye yakın

biri uzun biri yoğun

serdar öter