15
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
1998
Okunma
Allah’ın selamı rahmeti, merhameti, inayeti üzerinize olsun...
Sonbaharda yazdan kalma bir günde
Boynu bükülmüş bir çiçek gördüm.
Dedim; gel seninle muhabbet edelim
Oturdum yanına, eğilip kokladım
Cennetten mi geliyordu kokusu?
O kadar narin, hassastı ki yapısı!
Uzattım elimi, geriye çektim
Dokunursam sanki incitecektim.
Nazlayıp, uzaktan uzağa sevdim
Neler söyledim yakardım lakin
Dönüp de yüzüme bakmadı bile…
Kaldırıp başımı baktım semaya
O ne nizam ya Rab, hiç görülmemiş!
Kimden akıl almış kimden öğrenmiş!
Biri önde diğerleri ardında sıra
Göçmen kuşlar süzülüyor havada.
Ah, ibret nazarıyla bir bakabilsek!
Kuşlardan nizamı öğrenebilsek!
İçlerinden biri alçaktan uçtu
Kanadının rüzgarı yüzümü biçti
Dedim; nereye gidiyorsunuz?
Yâri görürseniz selam söyleyin…
Ne söyledi anlamadım amma
İçimde yangınlar yakıp da geçti…
Yüzümde kalmadı ne ak ne kara
Hazana bezendi sararıp soldu
Duygular depreşti gözlerim doldu
Süzüldü yaşlar aktı peşi sıra.
Sanırsın gurbetten sılaya yoldu.
Düşünce yaprağına bir damla
İrkildi çiçek, ürkekçe baktı
O söyledi ben ağladım sessizce
Uzun uzun bakıştık öylece .
Destanlar sığmazdı yazılsa ana
Yayıldı o an bütün zamana…
Yunus değildim ki anlayabilsem
Yunus değilim ki anlatabilsem!
5.0
100% (14)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz