Biliyorum bu kaçışlarının nedenini
Biliyorum bu suskun duruşunu
Gözlerini gözlerimden çevirmenin nedenini
Kahretsin biliyorum işte unutuyorsun beni

Haykırıyorduk aşkı sevdayı
Nefesimiz nefeslerden arınarak
Sadece ikimizin nefesi harmanlanırken
Gözlerimin içine bakarken
Ne çok sevdiğini söylerken

Dudakların dan dökülen kelimelerin biriken,bine dönüşüyordu
Dağ oluyordum gözlerinin önünde
Sen dünyam oluyordun
Sana ulaşamıyordum koca cüssem ile

Şimdi sen unutmanın yolundasın
Unutun beni sevgili unutun
Yüreğinin her zerresinde ben vardım
Her adım anışında titrerdi bedenim

Uzaklarda ötelerde seslenişin değerdi kulağıma
Şimdi nedense yok, bütün bunlar neden
Sana söylemiştim ben
Gözlerini gözlerimden ayırma

Kırılır düşerim param parça olurum demiştim
Ne den öksüzlüğüm’e bıraktın beni
Bu gitmelerin adını koyamıyorum artık
Bir masalın son sayfalarına’mı getirdin beni

Oysa sen benim için hiç bitmeyen bir kitapsın
Yazan ben yaşatan sen
Kaldırıyor musun yoksa bu içinde olduğum kitabı
Tozlu raflara yani şimdi sen

Bana bir kelebeğin ömrünü’mü reva gördün
Dur daha ben kozalaktan çıkmadım
Dur daha kelebek olmak için kanat açmadım
Kaldırma beni tozlu raflara

Verme ömrüme kelebek ömrünü
Kuyuların sessizliğine boğulur yüreğim
Naraları’mı toprak altına gizlendi
Acın bir virüs gibi sardı bedenimi

Kimseler hatta sen dahi bilmiyorsun
Bana bıraktığın sancının büyüklüğünü
Olsun senden gelen her derde
Her belaya yüreğim benliğim açık

Yeter ki der’te olsa, senden gelen bir şeyler olsun bana
Yağmurlar son birkaç gecedir bana eşlik ediyor
Kaldırm’lar ıslak ben ıslak gözlerim ıslak
Nedenini sadece ben biliyorum

Avare dediler deli dediler
Aldırmadım aldırmıyorum
Dağların zirvesinde bir yel esiyor
İçime çektiğim hava sen, kokusu sen, saçıma değen yel sen

Toprak kokusu yüreğimin içerisine yer edindi
Biliyorum beni çağırıp durmakta
Oralı olmuyorum aldırmıyorum sesine kokusuna
Ama beni cezbeden bir yanı olmalıydı bu hayatın

Sendin bu hayatta benim yaşamam için nefes almam için beni cezbeden
Şimdi oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibi
Koca şehirde tek başıma kaldım
Taş yastığım, esen rüzgar yorganım oldu

Sol yanım ıslanmaya başladı
Sol yanım zehir zemberek beynim iflaslarda
Değmesin hiçbir insan sesi kulaklarıma
Hiçbir göz acı hükmünü sürdürmesin benliğimde

Sen hiç konuşma öylece bekle
Beni bu yaşımda telefonun ziline mahkum ettin ya
Beni bu cüsemle madara ettin’ya
Bir kelebeğin ömrünü reva gördün’ya

Artık diyecek söz kelam kalmamış ki
Sessizliğe boğdun dünyamı
Sol yanım birkaç gündür küs benliğime
Ne yaptıysam gelmiyor öz benliğine

Seni zikir eyler durur
Belkide kim bilir sana diyecek son birkaç kelimesi vardır
Ama biliyorum ne diyeceğini en azından tahminim şu ki
Son vasiyeti düşecek dilinden
Başlık sen, mirasçı sen, bitim sen, son dua sen,sen…




__________________Selam okundu lakin sen yine yoksun...