Düşün ki ;

Yurdun dört bir yanında savaş,
Korkudan ağlayan çocuklar,
Yüreğinde yangının hiç sönmediği anaları,
Kuşların feryatlarını,
Kan kokusunu alıp saran sahipsiz şehri,
Düşün ki ;

Özlemek adına her şeyi,
Yaşamayı, umut etmeyi
Kurtulmayı...
Düşün ki ;

Ey zalimler zalimi nefsim!
Kucağında süt emzirirken üzerine bomba düşen anneyi,
Ateşlerin hiç bitmediği silahların hiç susmadığı
Karanlık viran olmuş şehri düşün,
Düşün ki ;

Bir ezan vakti göklerde yankılanan,
Ve dinlendikçe huzur veren ezan sesini,
Cumaya gelmiş müslümanları düşün,
Ve huzuruna erecekken Yüce Rabbim’in,
Bir anda hayatın durduğunu düşün,
Acıdan çığlıkları düşün ,
Ağlamaları düşün...
Düşün ki ;

Ocaklarına ateş düşmüş aileleri düşün,

Gözü yaşlı anneleri ve çocukları...

Düşün düşün ve öylece uyu huzurlu uyuyabileceksen !

Öylece huzurlu iç suyunu ye yemeğini
Yapabileceksen!

Ve her daim şükretmeyi unutma !
Rahat nefes alıyorsun diye!...

Sen ey gün ışığı umudum hiç tükenme yüreğimde...

Savaşların bitmesi umuduyla...