Dayiki!
Tu lukiyi kani destde
girenamı te daye
ez nızanım ev çı hasreti gurbete
ez nızanım lukime
giriname te daye
ka were bamın
porımın bıgırı
jımıra gırke emı lıde
tu lukiyi daye
zu were zu were...
wi şewın tari ez bıçım luki
wow çıka derdımın zehfe
wow çıka birinamın kure daye daye...
tu lukiyi zu were destmın bıgıre...
çı hat ne hat serımın ew çe memlekete dayki ew çı hasrete
ez ketım carey naw ahı reş
ez carey hılasbim girijbim
ez bıte camkem dayki tu bıje dayiki
roj taribi disa
ciğerimin dışawıte
ez ez ez zeh gunahkerim emı affike dayiki...
ez dızanım çıa ji ber gerini çewamın gur be
çıka birenemın kur be disa tu mın affi bike
gu tuji mın berdi ez bımırım dayiki
roj wahan hat serımın wahan çu dayiki şirin
tu lukiyi zu were destımın bıgıre ez dıcemım
çen zıvıstanmın vaha hat vaha çu
mın biryatekır dayiki dengımın sahke!...

türkçesi

Anne!
Nerdesin hani ellerin
ağlamam geliyor anne
bilmiyorum anlamıyorum bu hasreti gurbeti
ben nerde olduğumu bilmiyorum anne
ağlamak geliyor içimden
gelsene yanıma anne saçlarımı tut
beni döv bana bağır çağır
nerdesin anne
çabu gel çok yanlızım
way ne kadar da derdim çokmuş böyle
way içimdeki yara nasılda büyümüş böyle
nerdesin anne çabuk gel ellerimi tut
neler geldi başıma neler
bir kere düştüm kara toprağın ahına
sensiz ne yaparım anne
bak akşam oldu yine
içim yanıyor
ben ben ben çok günahkarım bu şehir kadar
kirliyim beni affet anne
ben biliyorum her ne kadar gözlerim ağlamaktan kararsada
sesim çığlıklardan kısılsada
yüreğimdeki yara her geçen gün biraz daha
büyüsede beni affedersin
yosa ben nasıl yaşarım anne
gün böyle geldi böyle geçti
kör kışla beraber
nerdesin anne çabuk gel ellerimden tut...
seni çok özledim anne...