birikmişti yağmur suları
sokağımın derince köşelerinde
yer yer ıslaklığını hissettiğim
sevginin ılıklığı imiş
güneş kapmadan önce
erişemedim bir türlü
içemedim
yılanlar içti
suya karıştı zehir
.
kuruyan çamurları
rüzgarlar kaldırdı
aldılar gittiler
dünyanın başka köşesine bir bir
.
sevdaydı mevcudum da terleyen
kalan buhranların kahramanları
ayrılığa sarındı üşümeler ile
adeta bir med cezir
.
rüzgara imrenen özgürlüğüme
zindandı imkansız arzular
el koydu cebir

bir anı müebbet
demirden halkalar takmıştı kendisine
kıskanç kıskaçlara perçinlenmeler
karıştı insan nefsine, tuba dalındaki yapraklar
toprağa düşmemeye sıraya girdiler
atlas olmamak adına
savaş verenler; gizemli cevher değil
zahirden de zahir
.
görmeye, birikmeye
tekerrüren rahmet gerek
aşk gerek
adeta yanmak gerek
bence böyle tabir
.
avucumdaki kuş ile kaçarsam
hain mi derler
yoksa ne ?
velhasıl;
kaçtım gitti vesselam
kalan kalsın
onun olsun
borçuydum zaten
kurbanlık nezir...
.