hasretinde demdeyim koyuluğu kanımda
kekreliği us yakar kabzı tutuk anımda
kadife gül teninde akıl zai yanımda
adına sevda denmiş ellerinde yok olduk

Ne demiş Niyazi Mısri emmim;

Ey garip bülbül diyârın kandedir
Bir haber ver gülizârın kandedir
Sen bu ilde kimseye yâr olmadın
Var senin elbette yârin kandedir.

Kıvamındayım yani, aklımı da zay ettim, anda yaşıyorum. Kanda dolaşan ve tende hisseden sensin ey yâr. Bu eller senin ellerin, ben diye bir şey kalmadı.

bir hayli zindanında kelepçesine keşim
indi sevgim yer yüze. kökün salmış ökkeşim
güneşine haricim maziden çıkmaz eşim
elifine yar diye vav olduk da büküldük

Ya hazret. Perçemimden tutuşu öyle bir zevk ki, kelepçesine keşim... İndi sevgim yer yüze (ben de burada susarım). Elifine yar diye vav olduk da büküldük. Nasıl desem. Hani Eşrefoğlu Rumi emmim diyor ya; "Elif Hakka doğru yoldur, cim sorarsan dal bizdedir.." Ben de Elife vav olduk, türlü türlü hal olduk, cim iken dal olduk diyerek sözü noktalayayım dostum üstadım. Harika bir şiirdi vesselam.

Uzun zaman oldu Üstadım. Kaleminizden şöyle güzel mısralar okumayalı. Yoksul kardeşimin şiirlerini okuyunca şairliğimden utanıyorum...