Veba salgını gibi kanıma karışan bu acı
Çaresiz ve bulaşıcı
Uzak durmalısın benden
Bütün duygularım ,düşüncelerim ,fikirlerim
Hatta ve hatta şiirlerim
Karantinaya alınmalı
Bu aşkı sevdiğim kadın uzaktan yaşamalı

Islak sahiller bilirim ki lodos var
Rotasını kaybetmiş gemiler limanıma demiratar.
Seyir defteri boş, hiçbir şey yazmamış kaptan
Adın dilime mimlenmişti
Herşey bu fani alemde yaşanmış ve bitmişti
Bana kalan kırık bir kalem rüzgarda dağılmış sayfalar
Kalbinde zerre kadar sevgim de mi yok
Bir adam bir kadına daha ne diyebilir ki
Sen giderken ben ardından bakarım
Sanırım seni ben yanlış tanıdım
Bu aşkın kalbime tecellisine mani olamadım

Bütün vapurla biz gelmeden kalkmıştı
Kader bu ya ..Nuh’un gemisinde dahi
Bize yer kalmamıştı


Aklım beynim kan revan içinde
Bir cinnet anım gelir oturur geceme
Sayıklamalarım yankılanır şehrin üzerinde
Oysa ne umutlarım vardı
Kendi hüsranımda boğuldum
Ahkam kesem başım kıldan ince
Kendi izimi sürüşüm son buluyor mezarlıkta
Tabutların kapısı sonsuzluğa açılıyor
Gelme ne olur ..
Karatoprak beni yeterince sıkıyor
Ve böylece
Masallarda esmer çocuğun uykusunda
Son buldu


Mavi düşlerime sokulan kız….
Yine bir yerlerde kala kaldım
Hiç uyanmak istemediğim uykumdan da
Uyandım sonunda

Şimdi istenmeyen bir misafir gibi bakıyorsun gözlerime
Hayat acı ,hüzün gerisi muamma
Yalnızlığın girdabında ,yabancı bir ölüm
Sensiz ve sessizce


Bu hastalığın adı veba
Git uzaklara ruhumu kuşatan bu çaresizlik
Bulaşmasın sana ...

Bedirhan_Keklikci