Bir yanda deşilmeye hazır yaralar
Diğer yanda boynu bükük kalan umutlar
Tüm bunlara eşlik eden,
Derelerde ötüşen kurbağlar


Yeniden uykuya dalmak için çok geçti dağlarda
Ansızın bir avcı çıka geldi
Gecenin sessizliğini yırtarcasına
Ateşledi mavzerini
Yaraladı bütün ceylanları
Şakağından vurdu en masum sevdaları


Aşk çoktan yitirmişti pusulasını
Aklın telaşlı koridorlarında
Bulamamıştı gideceği adresi


Sonra …
Cennette yıkanıpta atıldı,kırmızı kadın kollarıma
Cehennemin korkusuyla çarpıyordu oysa yüreğim
Korktum …
Misk-ü amber kokuyordu saçları
Gözlerimi kamaştırıyordu
Eteğinde parlayan zümrüt taşları
Sevemedim…
Kendimden utandım ,şiirlerimden,ruhumdan
Allah’tan utandım
Siyaha bulandı hayatım
Lekesiz bir kefene sarıpta O Kadını
Teslim ettim Leyla’ya

Uçuk hayallerin gece senfonisi çalıyordu
Şairin sokağında
Ağlıyordu sardunyalar ,
Ağlıyordu taş duvarlara tutunan
Sarmaşık gülleri
Evlerin balkonunu süsleyen begonyalar

İsli gaz lambasının ışığında
Düşünüyordu şair
Masasında kör bir kalem
Ve yazılmaya hazır beyaz sayfalar
Bir de hayata dair içinde büyüttüğü susmalar
Islak kirpiğinden yanağına süzülen yaşlar

Çakmağın alevini arzulayan sigaralar ...

*Şiirime sesiyle ruh veren Değerli Abim Celal Keklikci’ye sonsuz şükranlarımı sunarım ...