Satır aralarına dahi yakışmayan öznesiz cümleyim şimdilerde
Mutsuz hayatların hedefinde kuytusu olmayan bir sığınak

Barınaksız bir liman

Nasip

Kısmet

Sabret

Geçer

diye yüreğimi avuttuğum zaman.

Boşlukları dolduran masalların hazin sonu
Çocukluğu, ismi haritadan silinmiş köy odasında rehin bırakılmış kimsesizim bu günlerde.
Mutlu sabahlara uyanmak için, gözlerimi feda ettiğim uykusuz gecelerde
Acılara müebbet yemiş ömrüme bir çare sun Ya’Rabb.

Çok yorgunum!

Ellerim buz gibi
Başım gövdemden ayrı
Ben gönlümün mağduruyum
Üzerime yığılan hicran yumağı ağırlaştı

Korkuyorum!


Hüküm giydiğim dertlerimle geldim kapına.



Acz’imi duy Ya’Rabb.


Acz’imi duy Ya’Rabb.


Acz’imi duy Ya’Rabb.





Kevser Baysal // Yüreği Sürgün

Köln, 24.Mayıs


Şiirime uğur böceği layık gören edebiyat defteri seçki kuruluna teşekkür ederim...