Aslında yoktun Sevgilim
Düşlediğim bir sevda yaratıp
var saydım seni gönlümde
Bu hikayeyi yazdım

Sen’li şiirler düşürdüm kalemimden
Mısra mısra çizdim resmini
Nakış nakış işledim
İlmek ilmek çoğalttım

Sıcacık avuçlarına teslim ettim yüreğimi
Kelebekler uçurdum göğsümde
özgürce

Bahar sevinci doldurdum
güldükçe güller açan gamzelerine
Dudaklarının rengine boyadım bütün çiçekleri

Serseri şişelerle sabahlara devirirken geceyi
yüreğimi hasretinle kanatıp
gözyaşlarımı yanaklarıma saldım

Güneş denizi okşarken usul usul
Şarkılarını söylerken martılar
Başımı yüreğinin atışlarına dayadım

Gözlerine İzmir’in günbatımlarını serdim
dudaklarına gecenin büyüsünü
Teninin kokusunu estirdim denizlerden

Kurduğum her mavi düş’te
saçlarıma ılık nefesinden buseler kondurdum

Titreyen dudaklarımla
Aşkın ateşini tutuşturup
_ esmer teninin kıvrımlarında _
Üzüm buğusu gözlerine nice sevişmeler bıraktım

sevdim
hüzünlendim
umutlandım
çocuklaştım


Sende tanıdım aşkı
En güzel duyguları sende tattım

Aslında yoktun
Ben yazdım
Ben bitirdim bu hikayeyi
.
.
.

yineyalnızım




( hayat ışığı )