Gözlerimin neminden
Rutubet yaptı yüzüm
Artık daha paslı gibi ruhum
Ellerimi az kullanılan eşyaların arasına kaldırdım
Tavan arası
Neleri gizliyor

Peki ya hayaller
Nasıl ortada cirit atıyorlar?

Şimdi daha zorlu zamanları yaşıyoruz yüreğimle
Eskidik biraz da paslandık
Tedavülden kalmış acıları biriktiriyoruz
Yüreğimizin bir odası dolmak üzere
Zaten eskiyken
Şimdi hep geçmiş zamanlarda kaldık
Eskidikçe eskidik
Adımıza ve dünyadaki teknolojiye inatla

Eskidikçe yalnızlaştık
Yalnızlaştıkça gerilerde kaldık
Odada duran böceklerde terk etti bizi ölürken
Şimdi daha eskiyiz
Giden her şeyin gölgesi üzerimizde
Ölü gölgelerle yürümeye çalışan biriyiz artık

Artık daha pahalı zamanlarda yaşıyoruz
Zamanın en antika çağındayız
Çünkü eskiyiz, eskidik

*

Yeni zamanların en eski sayfası
İçime ben doğarken yerleştirilmiş kadar eski bir şey
Belki de sen hep içimdeydin
Benimle birlikte yaşıyordun
Birlikte eskiyordun

Biraz daha fazla kırışıyordun içimde
Kalbim bükülüyordu rutubetten
Bozuluyordu içim
Daralıyordu nefesim ve nem yapıyordu gözlerim
Buruş, kırış oluyorduk
Bazen içim bile yetmiyordu sana
Taşıyorduk birlikte
Oysa biz eskiydik
Yayılabileceğimiz yer geriye doğruydu
Teknolojinin akınına uğramış bir çağda olamazdık
Yaşayamazdık
Teknoloji yetmezdi bizi anlatmaya
Ve nimetleri

Bu yüzden ninelerimizin anlattığı kadar güzel olan masallara yakıştırdım seni
En güzel hikâyelerin kahramanlarında seni hayal ettim
Bu yüzden masallarda yaşabildik biz
Zamana ayak uyduramadık ama masallara çok da güzel konuk olduk
Masal gibi yaşadık
Masal kadar eskilerde
Yeni zamanlara dağılamayacak kadar azdık
Kendi içimizde çoğalırken

Zamana ayak uyduramadık
Hayallere inanıp
Masallarla uyuduk
İçimize biz daha doğmadan önce yerleştirilmiş hikâyeye uyduk
Uymak zorunda değildik ama
Uyduk sonra uyuduk
Öyle olması gerekiyordu

Bu şiirin de böyle bitmesi lazımdı
Bitti.


Yirmi Üç Mayıs İki Bin On Üç 17 40
Nevin Akbulut