İnsan! Dünya’da; Allah’ın vekili, halifesi, cümle varlıkların efendisi, kendi kendisini tanıyıp bilmediğinden.. dertlilerin, en dertlisi ve delilerin, en delisi... verilen nimetleri göremediğinden, çoğu zır deli; farkı, farkeden.. milyonda biri “VELİ” olan.. ah, şu insan!..
En büyük nimetleri, en ucuza satan.. azıcık menfaatine dokunulsa, Dünya’yı birbirine katan, her zaman başkalarına gidip de; bir gün bile olsa, kendine kendisine bir defacık misafir gelmeyen.. ah, “ŞU İNSAN!..” Çok geç olmadan; bir uyansa,bir uyanabilse!..
Uyansa da, sevgi denen sonsuz “UMMAN’dan bir tas sevgi içse. Sonra da, “SEV”se!.. SAV’se!.. SEV’se!..”
Ah! Gerçek sevgiyi bir tanıyıp, bilse ve onunla bir defacık SEV’ebilse!.. Ah! Gerçek sevgiyi bir bilse, bir sev’se, bir sevebilse de, ilâhi sevginin zevkini solusa, tatsa…
İnsan ne demekmiş, kul ve halife ne demekmiş..bir anlasa, bir anlasa!..

S E V ’se, S E V ’se, S E V ’se

surprizsite.com - ŞİİR NO: 198 / 18-02-2010

Mahlûkat, niçin; birer- birer emrinde?
Hepsi; el-ele.. ve de, senin derdinde!..
Rabb’dan; sana sunulan.. “en büyük nimet,”
Kendi küçük, işi büyük; “US!” beyninde..

Bütün varlıklar; tutuşurlar.. el-ele,
Ay’da, Güneş’de..”VEKİL”in(!) hizmetinde...
Biraz da, “SON DURAĞI!” düşünse,
“Ol”dan, “ÖL”e.. giden, hudutsuz menzil’e!..

İnsan. Biraz, “insanlığını!” farketse,
Bir defacık da, kendine gelebilse;
Hep, uyur da.. bir defa, uyanabilse;
Doğumdan, ölüme.. “SEV’se, SEV’se, SEV’se!..”
18-02-2010 SAAT:16:00 Konak-İZMİR.
Bu şiirin tüm hakları, surprizsite.com, Mürsel Münevveroğlu’na aittir.