8
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
851
Okunma
Bir zamanlar çok güçlüydüm
Zafer işaretiy di, beynim
Dağ’ı devirir
Denizi taşırırdım
Rüzğarla savaşır
Çöl de, oynaşırdım
Selviyle boy ölçüşür
Kutup yıldızıy’la söyleşirdim
Hayat can damarım dı
Dostum du güneş
...
Koşarken dere tepe düz
Atmacaydım
Kartal misali
At gibi
Bir şaha kalkardım
Tek sinek için
Bu benim ruhumun özgürlüğüydü
Pencereler açılırken sabahın, ismi ne
Karanlık zorlamazdı
Silsilemi
Düşüncelerim bekçiydi
Yarınlara
Severdim velhasılı insan denen muammayı
Cengaverliğime tek, sebepti
Yaşamak koşulsuz şartsız
Süzülürken ömrün yıllarından
Galip gelmiş bir amozan var, şimdi
Mısralarım da
Elbette hazmedilmeyecek cesaretin gölgesin de
Pusuya yatmış olsa da, ümıtlerim
Yitirmiş olduğum işaretler, tapulu malım
Artık hiç kimse için
Feda edecek
...Bir günüm yok
Cevap Yaz