avuçlarım selâhiyet yorgunu
yüzüm ince yorgan
biraz hırpalanmış aşka dâir samimiyetim
iyiyim diyorum işte sorsan
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••


şimdi çoktan çiçeklenmişti sevi
çoktan ibâdete durmuş avam
neşeden yorulurdu belki dudaklarımız
belki yudumluyorduk aşkla kımızı
el ele omuz omuza şarkımızı
bu kadar acımasız davranmasaydı zaman


kapağına yazmalıydık adımızı kitabın
içini kan revan lime lime doldurmak yerine
kırıklarını düzeltmeyi becerebilseydik
kurduğumuz her cümlede payı olurdu nefesimizin
birlikte ezseydik tüm yolları
tutsak olmasaydık dar patikalara


korkar mıydık hiç
yanımızda uyutsak karanlığı
sımsıkı sarılsak
kucaklasak birbirimizi
dibine eriyen mum gibi
şenliğe boğsak geceleri
yanar mıydı bu pişmanlık yine
ki
yüreği aydınlık olana
yarım ay bile yetmez miydi sevgili


aynı silahtan çıkan iki kurşunduk
hayli şaşkın, hayli hercâi
ve
aşk dediğin vuslat değil
sağır bir kibritti
ne zaman öğrendik
yanmazmış gurur, tutuşmaz kibir
o zamandan beri
dudaklarımız şiirli!..



ToprağınSesi




.