Gece…
Fırtınalı bir gece
Oturuyordum kayaların üzerinde
Hep sevdiğim yerde
Kayalıklarda
Apollon tapınağının yanındaki

İşte orada seyrediyordum
Gün batımını
Nasıl olmuştu da
Zaman bu kadar hızlı geçmişti
Gece olmuştu
Ve ben farkında değildim

Kayalıklarda oturuyorum dedim ya
Denizin içine kadar devam ediyordu
Bu kayalıklar

Ve dalgalar
Kayaları
Dövüp duruyordu
Çok hırçındı
Belki de öfkeliydi
Ya da bir şeyler anlatmak istiyor da
Anlatamıyordu


Ben denize inat
Sakindim
Umursamaz
Öyle durmuş seyrediyordum
Ve anlamaya çalışıyordum
Denizi

Derken kardeşim düştü aklıma
İki yıl önce kaybettiğim
İçimde bir şeyler koptu
Gözlerimden usulca yağıyordu yağmur

Bir dalga yükseldi
Bana doğru
Önce gülümsedi
El salladı
Sonra
Hadi gel götüreyim
Seni ona…

Kalktım usulca yerimden
İzledim dalgayı
Yürüdüm denize doğru
Yüzümde bir gülümsemeyle

Dalgalar delice vuruyordu
Kayalıklara
Ve ben daha ileriye
Daha ileriye
Olanca gücümle atıyordum kendimi
Ama yoktu
Yok…
Vazgeçmek istemiyordum
Söz vermişti dalgalar
Götürecekti beni ona


Sonra bir ses
Ve bir el
Uzandı bana doğru
Tut hadi tut
Tuttum…
Ve sessiz yağmurlar yağıyordu
Gözlerimden

Denizle aşkımız
Böyle başlamıştı işte
Bu yüzden
Ne ben vazgeçebilirim ondan
Ne de o

Ve bekliyorum

Akdeniz’in hırçın dalgalarının

Tekrar çağırmasını beni…

1990 Nisan
Düzenleme ise 19 Mayıs 2013
13 yaşında trafik kazasında kaybettiğim kardeşim için.
Ve hala çok özlüyorum onu.