Yalnızlığım haykırır...
Beni anlatan en sessiz cümlelerle;
kimsesiz bir zindanın penceresinden bağırır.

Oysa düşlerim vardı,
sonu olmayan en huzurlu düşlerim...
Ütopyalarım vardı geleceğe dair;
kimsenin bilmediği,
Göremediği en içten haykırışlarım vardı!

Benim ağlayışım vardı.
Gecenin en karanlık,
gündüzün en sessiz anında...

Allah a teslim olmuş bedenim vardı!
Yanmak zahmetinde bulunmayan,
ölüme meydan okuyan...
Kah özgür, kah esir düşen
Düşüncelerim vardı.

Benim bir adım,
bir de yazılmış kaderim vardı!
Bazen razı olduğum,
Bazen kahrettiğim...

Benim bir ecelim vardı!
Bazen intiharla çelişen,
bazen zamana intiharla
İntikal etmiş olduğunu düşündüren
delice bir düşüncem vardı.

Bana sunulmuş bir hayat vardı.
En arsızından, en yalnızlık kokan,
en geveze, en çirkin,
en korkak bir hayat...

Söylenemeyen düşünceler...
Yapılan haksızlıklar vardı.
Adalete kapanmış kapılar,
paranın konuştuğu zamanlar vardı!

Benim hayatımın en içinde;
kah bana zuhur eden,
kah ona zuhur eden,
en acımasız zamanlar vardı.

Bana verilmiş bir kitap vardı.
Kimine derman, kimine para veren,
kimine adalet, kimine ekmek kazandıran...
Menfaatle değerlendiren!
En dinsizini yola getiren!
Okunmayan! Anlaşılmayan!
Yüksekte tutulan, saygı duyulan...
Ölüye okunan, diriye uzak tutulan!
Yalnız mı yalnız bir kitap vardı bize verilen!


Fırat İLHAN