Buruk acılar içinde kıvranırken
Düşünceler alır seni
Duramazsın yerinde
Hep aynı çirkeflik
Hep aynı ölümler
Bitsin istersin herşey
Artık yeter dersin
Kahpe dillere susamış insanların
Acınası hallerine yanarsın
Bitersin o anda duramazsın
Öylece yığılır kalırsın
Sitemler biriktirirsen
Hasretlik mekanlarda
Ard arda gelen yalnızlıkları
Bertaraf edersin
İçini dökersin yıpranmış huysuz sayfalara
Atamazsın öfkeni
Yumruklar savurursun duvara
Yine atamazsın
İğrençliğin son haline şahit olurken
Gülümsersin kendi kendine
Bu da olacakmıydı dersin
Zamanın gösterdiği her gerçek
Oldu ve bitmeyecek
Aynı yalnızlıklar
Farklı mekanlarda
Barınak arayacak
Bilinmeyen duygular
Gözyaşlarıyla sulanıp akacak
Oflayıp poflayacaksın belki
Adın şaheser kalemlerde bulunacak
Acınası hallere
Sayfalar dolusu yazılar yazacaksın
Bilmeden geldiğin noktaya
İsyan edeceksin
Biteceksin yok olacaksın
Sitemkar ruhunu alıp uzaklara çok uzaklara kaçacaksın
İşkencenin huysuzluğunu içinde biriktirirken
Yüreğinden akan bir gözyaşına selam vereceksin yatarken
Olsun artık ne olacaksa olsun dersin
Adalet istiyorum diyeceksin bağıra bağıra
Hayali caddelerde miting yapacaksın
Sonra usulca yok olacaksın dar sokaklarda
Bulamayacaklar seni
Bir şiirin gölgesine yaslanacaksın
Geride boynu bükük kalemle
Yaşamına son vereceksin...

--Fırat İLHAN--