Sen gittin ya;
Herşey kül oldu.
Bitti dedin ya,
Beni de bitirdin ahh!

Sonunda terkettin bu şehri!
Adın mezar taşında...
Bir ölüme can verdi bu sevda!
Ne söylesem çaresiz!
Korkma!
Melekler seninle,
Ben sensiz!

Kim bilirdi kayıp şehrin,
Emanetsiz toprağına emanet olacağın?
Belli bir daha olmayacaksın!
Tütünüme ateşi basmayacaksın!
Yanan ateşe misafir olmayacaksın!
Bir bardak çayıma ortak olmayacaksın mesela...

Sen gittin ya.
En güzel zamanda bittin ya.
Hoş kokulu gülleri ellerimde bıraktın ya.
Sana da bu yakışırdı!

Zamana yenildi tüm benliğim.
Ben kendimi ne edeyim?
Bu yalnız şehrin sokaklarında ne yöne gideyim?
Her köşe başında sen!
Her sokakta senin adımların!
Söyle bu yalnız mekanda sensiz neyleyim?

Gözlerime perde çektim.
Bildim yerini dolduran olmaz.
Kimse beni, senin kadar sevemez.
Bildim beni seven -başkası- olamaz!

Hani dokunmuştun ya ellerime tüm sıcaklığınla,
Hani bakmıştın ya gözlerimin içine içine,
Hani sevgi yumağı olmuştun ya yüreğime,
Hani bir sözün beni hasretle Allah’a yöneltmişti ya,
Tüm benliğimle;
Allah dedim, sabır dedim,
Boyun eğdim hikmetine!
Hayır dedim,
Şerrin en acımasızıyla başettim.
Ey sevdiğim!
Bu gece de sana içten ve sevgiyle;
DUA ETTİM!