Dallanıp budaklanan yeşile mi yanmalı?
Özlemin yeşerdiği, sararıp yuvarlanan yaprağa mı?
Yoksa toprakta ilimlenen;
Bir bebek misali aşkla büyüyen oduna mı?
Kainatın sahibine mi sevdalanmalı;
Yoksa yarattığına mı?
Hangi aşk doğrudan büker boynumu?
Hangi ayrılık daha acıdır;
Zamandan öte bir aşka kıyasla?

Her vakit yanımda olana mı boyun eğmeli?
Vakti Yaratan ın yarattığına mı ?
Söyle aşkla kime yanmalı?
En bereketlisinden,
En huzur vereninden,
En ilimliden başka kime yanmalı?

Alim-i Malik olan "O".
İnsana bilmediğini bildiren "O".
Nazar güzelliğinde yaratan "O".

Az okudum, az düşündüm!
Param pulum çok!
Benden zeki insan yok!
Benim egomun direği tavan!
İnsanoğlu yavan mı çok yavan!

Kibir başa bela!
Nefsin daim etti seni müptela!
Söz verişimiz, Kalu Bela..
Sineğin yaratılışı ala mı ala!

Bir çeltik misali yaban kaldı insan.
Az dinledi, çok söyledi.
Sözde kaldı namaz, iman!
Her gece dolaşır mekan mekan.
Şeytan ayrılmaz yanından bir an!

Yalnız kalmaz Müslüman!
Yalnız, yalnızlara ses verir her an!
Tevhidi daimdir, kalbi meranettir.
Her güzel gönül Allah’a emanettir.
03.05.2013