sizden aldı bulutların y/ağdırdığı bu hüznü
güvercinlere açsa da pencerelerini
kara bir karga gibi yerleştiniz içine
siyaha belemek üzre cümle kanatlarını
çırpınışlarını d/el geçtiniz


nerde d/urdunuz bir yudum zemzem için
çamuru çıkana dek eğdiniz başınızı sulara
alnınızda kırmızı bir düşüncede kaldı hep
yere diz çöktü bütün hevesleriniz
umudu aradınız bardağa konan güllerde


sahipleriniz üstünüzü kâh örttü kâh açtılar
cerey/ana tutuldu eski sevdalarınız
içiniz titredi dondu da yalnızlıktan
dostane tıkırtılar ıradı kapınızdan
baharlar hep yüz döndü,
yaz gelmeden kaçtılar


siz yok sayarken oysa hep sevgiyle vardınız
acıları sigara dumanıyla üflerken
isterdiniz gülerek çıksın merdivenlerinizden
ellerinde bir tomar yazılmış aşk mektubu
uslûbu gözlerinin usta sağlamaları
o gelirken nedense usulca kaçardınız!


anlamak güçtü sizi önce varken sonrasında yoktunuz
düşleriniz tutsaktı girilmez bir dehlizde
kaybolurken denizlerde karada yiterdiniz
simsiyah bulutlar yorgan olur örterdi üstünüzü
ana rahmine gömülmekti hücreyi saran kanser
yoksaydınız sevdayı atar gibi bünyeden


o kara bulutları kovamazki kargalar..