Aşık atmak neyine, mahirler meclisinde,
Hürmet edip ustana, kalpten eğilmen gerek.
Yolun en başındasın, çömezlikten çık hele,
Senin Çin’den buraya yürüyüp gelmen gerek

Kazanında kaynatıp, hayat börtmez herkesi
Arifler arındırır, nura boğar kafesi
Gel önce kendini bil, öyle harcet nefesi
Doğru, güzel, iyiyi, okuman İlmen gerek.

Kağıt kalem yok iken,binlerce yıl evveli
Gönüllerde taşınmış, yetişmiş bilge, veli
İki gözü görmezken kim okuttu Veysel’i ?
Bakıp da görmeyenin haline gülmen gerek

Yolun edep erkandır, dolar kalpten okuyan
Tevazudan uyuşma, gafletten sıyrıl uyan
Çiğ’i pişiremedin, pişmişi etme ziyan
Ya ilmi servet eyle, ya cehil ölmen gerek

BOZOKKIZ ne hikmetse, yazmak hünermiş sende
Dil yarası dosttansa, kanar daim gülsende
Ahkam keser olmuşsun, niceden az bilsende
Sakın aşma boyunu, haddini bilmen gerek.

Aliye UYANIK (BOZOK KIZI )

24.04. 2013 /İZMİR